ANLATTI BİR YAZAR ve KELİMELER ÖLDÜ

Yazar

Aldı kalemi eline

Ve başladı anlatmaya son hikâyesini

Önce tanıttı kahramanlarını

Teker teker

Ve anlattı

Güzeli, sevgiyi, hayatı, arkadaşı, dostu, aşkı ve iyiyi

Ve sonlara doğru anlatmaya başladı

Yalanı, ihaneti, kalleşliği ve kötüyü

Aldı kalemi eline

Ve devam etti anlatmaya

Tek tek yazdı sevdiklerinin isimlerini

Hemen altına sıraladı dostlarını

Ve sayfanın tam ortasına yazdı

Aşkını koskoca harflerle

Yazmaya devam etti

Ve sonlara doğru yazdı

Sevmediklerini

Nefretlerini

Ve içinde kalmış yaralı ve yarım sözleri.

Çizdi her karakteri tek tek sözlerle

Biri varmış dedi

Yok olmaktan ziyade yaşarmış

Elleri nasırlıymış

Ve sevdiğine uzatamazmış onları

Sevdiğinin elleri acımasın diye

Sonra devam etti yazar

Ötekini anlattı

Onunda kalbi yaralıymış

Veremezmiş kalbini yârin eline

Elleri kan olmasın diye

Ve dedi yazar

İkisi de ölüyormuş karamanların

Ve ikisi de çaresizmiş

Bi ara sustu yazar

Sustu kelimelerden gelen çığlıklara

Sustu ve dinledi elleri nasırlı adamı

Ve adam anlattı

“Yârin gözleri masmaviymiş

Her akşam yârin adını sayıklayarak yatarmış

Ve sabah dudağında yarin ıslaklığıyla uyanırmış

Yarsız bir güne” dedi.

Ve o da sustu

Dinledi yaralı ve nasırlı kelimeleri

Söze yüreği yaralı olan girdi

“Dost vurdu beni” dedi

İsmini vermedi dostunun

“dostum dedi

Kalbimdeki yarayı o açtı” dedi

Ve sustu

Dinledi kanlı ve hançerlenmiş kelimeleri

Sadece kelimeler konuştu

Suçsuz sevgileri ve iyilikleri anlattı

Güllerden bahsetti

Kanadı kırık bülbülü anlattı

Geçen hikayeden kalma hayatlardan bahsetti

Ve her şey sustu

Zaman sustu

Eller sustu

Ve yazar aldı kalemi eline

Anlatmaya devam etti

Yolda uzanan kadını anlattı

O da yaralıydı

Ve hatta ölmek üzereydi

Dedi yazar

Ve elleri titremeye başladı yazarın

Kalem düştü

Tozlu yollar sustu

Kelimeler aldı sözü

Anlattı teker teker

Verilmiş sözleri

Yolda uzanan kadına

Ve diğer tüm ölülere

Ardından tutulamayan sözlerden bahsetti

Bir birini inciten kelimeleri anlattı

Sözü eli nasırlı adam aldı

Ve ağladı

Ağladı eski sözlerine

Ve ağladı verdiği sözlere

Hepsi için defalarca ağladı

Kalbi yaralı adamda ağlamak istedi

Ama kanı o kadar çok akmıştı ki

Ağlayamıyordu bile

Durdu zaman

Durdu gözyaşları

Ve çalınanlar döküldü birer birer

Yazar aldı kalemi eline

Ve başladı anlatmaya tekrar

Anlattı öldürdüğü kahramanları

Anlattı katil kelimeleri

Anlattı yaralı adamın durumunu

Anlattı nasırlı adamı

Ve sustu

Baktı hepsinin gözlerine

Ardından kendi gözlerine baktı

Süzülen yaşlara baktı

Ve durdu

Sözler durdu zaman durdu

Ve başladı yazar anlatmaya

Neden ağladıklarını sordu

Neden dedi

Bu kadar mı değersiz dedi gözyaşlarınız

Önce o gülümsedi

Ardından kelimeler

Yazarın kaleminden süzülen

Sonra nasırlı adam ağladı

Yaralı adam öldü

Nasırlı adam ağladı kelimeler sustu

Yazar aldı kalemi eline

Ve nasırlı adam ağladı

Anlatmaya başladı yazar

Son kalan sözlerini

Zor dedi ölmek

Kazaya kurban gitmek

Zor dedi yazar

Ve yazar ağladı

Nasırlı elleri öldü adamın

Yazar ağladı

Ve başladı yeniden

Yeter dedi yazılanlara

Ve kapattı sayfaları teker teker

Bıraktı kalemi yerine

Ve yazar ağladı

Yazılan her şey öldü

Okunaklı okunaksız sevdalar öldü

Ve gömüldü herkes

Kara kaplı bir kitap kapağının ardına

Ve yazar ağladı

Kitap öldü

Yazar haykırdı ölenlerin ardından

Haykırdı anlatamadıklarını

Haykırdı

Anlatmaya yetmeyen kelimelere

Susuz geçen her yaza haykırdı

Dinleyemediği her şarkı için,

Okuyamadığı her şiir için

Haykırdı.

Ve sen dedi

Hikâyesini okuyan yaşlı adama

Yaşadıklarımızın gerçek olup olmadığını söyle dedi

Dinledi yaşlı adam ve baktı

Ve anlatmaya çalıştı

Zaten ölmüyor muyum artık dedi

Gerçekten ziyade yaşamadık mı dedi yaşlı adam

Ve baktı

Kendinden büyük gözlüklerle, hayata

Yazar sordu yaşlı adama

Hiç dostun oldu mu?

Yaşlı adam ağladı

Çok öldü dostum dedi

Hiç biri anlamadı gerçeği

Ağlayacaklarım o kadar çok ki dostlarım hakkında

Ve yaşlı adam sordu

Peki, senin hiç dostun öldü mü?

Dedi ve baktı

Kendinden büyük gözlüklerle, hayata

Cevap verdi yazar

Ölmese neden yazayım dedi

Ve sustu

Sustu dökülen yapraklar

Sustu gecenin ayazı

Sustu ve yazar ağladı

Yazar ağladı ve

Yaşlı adam öldü

Neden dedi yazar

Neden herkes ölüyor

Dostlarım, sevdiklerim ve aşklarım

Ve yazar haykırdı

Kalemi alamadığı ana doğru

Ve yazar üzüldü

Buruşan ve atılan kalbine

Ve fotoğraflar geldi aklına

Her dostunun tek tek

Baktı hepsine

Olana olmayana

Ve sustu yazar

Anlatmaya başladı resimler

Biz maziyiz dediler

Kaybolan anılarız

Yaşanması zor

Resim dedi sadece yazar

Bir insanı üzebilir mi dedi

Ve yazar ağladı

Yazar ağladı ve

Resimler öldü

Bir albüm sessizliğinde

Olmayan resimler sustu

Geriye kalan kelimeler ağladı

Ağladı kelimeler ve

Yazar öldü

Tebessümsüz bir sevdaya.

                             SÜLEYMAN ACU

                                   06–08–2007